Stadslandbouw Nederland
Stadslandbouw is volop in ontwikkeling. Een mooie ontwikkeling!
Want behalve voedsel levert het telen van eten in en rond de stad nog veel meer voordelen op. Denk aan meer groen en ruimte voor overvloedig regenwater. Aan beweging, gezonde voeding, saamhorigheid en werkgelegenheid in een wijk. Aan minder afval en minder kilometers. En de korte keten zorgt voor een betere relatie tussen burger en boer. Stadslandbouw Nederland borgt kennis die pioniers afgelopen jaren hebben opgedaan. En we verdiepen, verbinden, zoeken kruisbestuivingen, inspireren en delen. Dat doen we via living labs, educatie en digitaal. Daarbij maken we dankbaar gebruik van de vele partijen die bezig zijn met stedelijk voedsel, voedselstrategie en aanverwante thema’s.
Als we met elkaar samenwerken, kunnen we echte stappen maken naar een ander voedselsysteem en een gezonde, groene leefomgeving.
Eetbaar Rotterdam, Food and the City, Foodscape Schilderswijk: onder kekke namen verovert de volkstuin nieuwe stijl de stad. Stadslandbouw, of urban agriculture omdat de rage in de VS begon, geldt niet alleen als alternatief voor kijkgroen, maar ook als middel tegen voedselvervreemding, voor sociale samenhang en nog veel meer. Maar alleen met weloverwogen beleid, zo stellen pleitbezorgers, maakt de trend die pretenties waar.
Stadslandbouw is het produceren van voedsel en groen in, om en voor de stad. Maar stadslandbouw verbindt ook agrarische voedselproductie en stedelijke behoefte aan zorg, recreatie, het verwerken van afval of het beheren van (stedelijk) groen. Het belangrijkste onderscheid tussen stadslandbouw en de gangbare landbouw is dat stadslandbouw waarde creëert uit het sociale kapitaal van haar omgeving waar het in gangbare landbouw om het productiekapitaal draait. Daarnaast richt stadslandbouw zich op de bekende klant uit de omgeving en niet op de anonieme klant op de wereldmarkt. Stadslandbouw draagt daardoor bij aan het verkleinen van de fysieke en mentale afstand tussen consument en voedselproductie. Stadslandbouw heeft bovendien een sterke sociale functie in zich. Het is een middel om met elkaar te communiceren en om mensen via de productie van eigen voedsel met elkaar en met landbouw en voedsel te verbinden, bijvoorbeeld via buurtmoestuinen.
Het Groene Onderwijs kan een belangrijke katalysator worden om dit transitieproces te stimuleren en versnellen. Het vormgeven van stedelijke en lokale voedselstrategieën vraagt vanwege een speelveld met nieuwe stakeholders (burgerinitiatieven, zorginstellingen, scholen, lokale overheden en regionale coöperaties) een andere manier van leren, organiseren en werken, meer samen leren, kennis delen en ontwikkelen!
Welke competenties zijn hiervoor nodig? Wat betekent dit voor kennis, vaardigheden en houding om nieuwe beroepstaken uit te kunnen voeren en wat betekent dat dan voor het perspectief van bestaande en nieuwe opleidingen? Veel openstaande vragen om al doende in de praktijk te gaan beantwoorden.
